HIMALAYAN : ROYAL ENFIELD PERSONAL REVIEWS
Royal Enfield
Voor wie wil weten hoe yours truly deze motor beviel, lees hieronder maar verder.
Ik startte mijn motorcarriére op een ’00 R6 en ben recent in het bezit gekomen van een Honda VTR SP1, hiermee wil ik maar aantonen hoe ver ik aan de andere kant van het motorspectrum zit. Dagelijks pendel ik met de Suzuki Katana, en vorig jaar ging ik op reis met een Suzuki DL650 V-Strom. Het mag duidelijk zijn dat zowel de cilinderinhoud, als het aantal cilinders, me totaal vreemd was.
Wanneer ik m’n been over het zadel gooi, valt de comfortabele zitpositie meteen in de smaak. De motor is, ondanks zijn breedte (of gebrek eraan), zeer royaal qua ruimte in het zadel. Met een druk op de startknop komt de mono tot leven en het geluid is zeker niet onaangenaam. Helm op, handschoenen aan, en eens kijken of deze charmante Enfield me kan bekoren… .
Binnen enkele honderden meters valt het vermogen meteen op, of beter gezegd, het gebrek eraan. De kleine adventure kan zeker goed mee met het verkeer maar laten we zeggen dat je rijbewijs redelijk safe zit met deze Enfield. Ook de remmen vragen wat gewenning omdat er in eerste aanleg weinig bijtkracht is, maar dat is enkel gewoonte en gevoel. Gaandeweg de test zijn de remmen zeker geen breekpunt gebleken. Het valt me wel op dat de motor bij snelheden boven 90km/u op asfalt wat onwennig aanvoelt, alsof het bijna tegen zijn zin is om deze snelheden aan te houden. Ritten beperken tot kleinere binnenbanen en plattelandswegen is dus de opdracht, wat erg… NOT!
De roep om ook op het onverharde te gaan rijden wordt snel groter, en uiteindelijk kan ik de verleiding niet meer weerstaan. Het eerste onverharde tractorwegje dat ik tegenkom, sla ik in. Ondanks mijn beperkte offroad-ervaring, en dat is nog zacht uitgedrukt, komt de motor hier pas écht tot zijn recht en ik begrijp ook meteen waarom de remmen in eerste instantie niet zo hard bijten. Om dezelfde reden waarom de gasrespons zo soepel is, en ook waarom het vermogen beperkt bleef.
Iedereen die deze motor op de baan rijdt, kan hem meester, en op het onverharde is het een waar genot om je skills bij te schaven. Het is dan ook op het onverhard dat blijkt dat ikzelf het probleem vormde bij het vage gevoel dat ik had op het asfalt. De Himalayan is een motor die rustig bereden wenst te worden op het verhard, maar niet te stoppen blijkt when the going gets tough. Ik bereed deze Enfield sportief zoals mijn eigen moto’s en dat is iets waar deze adventure niet voor gemaakt is.
Of ik één van mijn eigen motoren hiervoor zou inruilen betwijfel ik ten zeerste, maar als funbike om erbij te hebben, maakt hij zeker kans. De Royal Enfield Himalayan is een motor die de dagelijkse rush doet vergeten, niet ondanks maar dankzij het gebrek aan vermogen. Het soepele karakter nodigt niet uit tot snel rijden, maar is ook nooit zompig of vervelend. Om het avontuur te gaan opzoeken is dit de ideale motor!