Enduro, supermotard, een beetje crossen… daar leef ik terug van op.
Zelf heb ik nog een XR600 Supermotard ombouw en een Suzuki DR-Z400 met zowel enduro uitrusting als de SM-velgjes. Een hele tijd geleden is ook nog een CB900 Hornet gepasseerd waarmee ik gigantisch veel plezier heb beleefd en nog een aantal andere tweewielers van hetzelfde allooi. Een roffelende 2 cilinder in lijn stond met andere woorden nog niet eerder in mijn eigen stal.
Als je de mythische kale berg vanuit de verte ziet liggen begint het spontaan te kriebelen…
Niet alleen om omhoog te fietsen (want dan gaat het lachen snel over) maar ook om een veelvoud aan bochten, heuvels, bergen, pracht en praal te bedwingen op een ronkend zoetigheidje.
Open helm en lederen jas met jeans eronder. Meer heb ik niet nodig bij dit zomers weertje. Een paar goeie vrienden rijden ook mee met een paar stevige Harleys (“the bigger - the better”). Ik ben in dit geval dus de kleine Indiër (Made in India) tussen de Amerikaanse mastodonten. Eén groot verschil, de “smile op mijn blije bakkes” is des te groter als we eenmaal echt de bergen indraaien.
Waar de brute Harleys voorheen met hun overaanbod aan koppel een streepje wegtrokken is het nu mijn beurt. Die kleine Indiër wordt van oor naar oor gegooid, zelf gooit hij als het moet een stevig anker uit als een bocht iets sneller nadert dan voorzien en hij doet meteen een gooi naar de beker van “Bochtenkoning van de dag”.
Had ik dan toch beter een vol lederen pak aangetrokken???
De Harley-boys zeggen van wel. En eerlijk is eerlijk, een knee-slider had zijn werk kunnen doen. Conclusie: een jeans was de beste optie tot het heel houden van dit boeltje. Ik weet niet hoever je moet gaan om deze motor echt compleet uit zijn lood te slaan. Sturen doet hij goed, remmen kan hij ook, vermogen mag meer en actiever. Alles verloop instinctief met een sportieve houding zonder dat ze krap aanvoelt (Ik ben dan ook niet van de grootste). Al bij al een goed uitgebalanceerd Engels framewerk.
Vrije tijd en dit soort GT motoren gaan hand in hand. Geen overkill aan informatie, geen toeters en bellen of wat dan ook.
Gewoon terug rijplezier zonder meer. Caféracers zoals ze zouden moeten zijn met andere woorden. Speelgoed waar je niet meteen van achteroverslaat, wel eentje dat je altijd terug doet denken aan minder drukke dagen en daarbij het plezier des levens dik in de verf zet.
HEEFT DE ROYAL ENFIELD CONTINENTAL GT ME OMVERGEBLAZEN ? NEEN ... MAAR VERBAZINGWEKKEND LEUK WAS HET ZÉKER !
EN DIE BLIJE BAKKES… DAAR HEB IK NOG STEEDS LAST VAN ALS IK ERAAN TERUGDENK.